- nottaufen
- not|tau|fen 〈V. tr.; hat notgetauft; nur im Inf. od. Perf.〉 ein Kind \nottaufen eine Nottaufe an einem K. vornehmen ● ich werde es \nottaufen, habe es notgetauft
* * *
not|tau|fen <sw. V.; nottaufte, hat notgetauft, notzutaufen:an jmdm. eine Nottaufe vornehmen.* * *
not|tau|fen <sw. V.; nottaufte, hat notgetauft, notzutaufen: an jmdm. eine Nottaufe vornehmen.
Universal-Lexikon. 2012.